Miekes boomhutschrijfsels
Vind me terug via
  • Over mij
  • hopen en koesteren
  • Fijne woorden
  • Leven, dat is één groot avontuur
    • agenda Het Nest
  • Contact
  • USA 2015

Zes weken geleden

9/21/2016

2 Reacties

 
Moeilijk te bevatten dat het morgen werkelijk al zes weken geleden is dat de botsing ons van de rails bracht. Vooral te bedenken dat de laatste week helemaal niet meer vergelijkbaar is met de eerste vijf.
Die eerste weken werden gevuld met twijfel en zo goed als geen vooruitgang, zo leek het voor ons. Sinds de overplaatsing naar Gent vorige week worden er grote stappen vooruit gezet. Het is een plezier om de verpleegkundigen te horen die altijd wel even binnenspringen tijdens ons bezoek.
Gisteren nog kwamen ze vertellen dat opa Noël al twee uur had doorgemaakt zonder dat de zuurstofmachine aanlag. Dat wil zeggen: hij krijgt wel zuurstof, maar het toestel pompt niet gedurende die tijd. Zelf ademen dus, helemaal prachtig.
Ze zullen de tijd zonder machine steeds maar verlengen. Als opa helemaal zelf kan ademen en ook op eigen kracht kan hoesten, dan....:-) komt hij los van de machine en los van de canule. Een prachtig vooruitzicht omdat het wil zeggen dat opa terug zal kunnen leren slikken en praten. Dat laatste mist hij. Steeds weer vormen zijn lippen woorden die ik niet van zijn gezicht kan aflezen, hoe aandachtig ik ook kijk. Gisteren stelde ik voor om eens te proberen om via het tonen van letters en knikken bij de juiste letter, te trachten woorden te vormen. Het leek een goed idee, maar gisteren was al vermoeiend genoeg geweest, dus kon ik het nog niet uittesten.
Daarnaast is zo goed als alle medicatie afgebouwd. De toren waar vorige week nog veel spuiten inzaten die langzaam leeg liepen, is nu bijna niet meer nodig.
De kiné wordt dan weer verder opgebouwd, het zal nog een hele tijd duren voor de kracht in de spieren weer als voorheen zal zijn.
Intussen is het najaar van 11.11.11 bijna gestart. Het ferme jubileumjaar waar opa dit jaar even afwezig zal tekenen. En ik mis het natuurlijk ook wel, zeker omdat mijn vader me in de activiteiten betrok en ik ertussen goeie vrienden heb leren kennen. Maar ik koos ervoor om niet zoveel aanwezig te zijn op de activiteiten. Tot over een week was dat nog omdat alles wat ik aanpakte als lood woog. Nog iets erbij nemen was niet meer mogelijk. Maar ook nu er goeie vooruitgang is, merk ik dat het rustiger is om afstand te bewaren. Het lijkt me niet zinvol om de feestelijkheden te mengen met een ziekenhuis verhaal, niet iedereen voelt zich daar gemakkelijk bij en dat begrijp ik.
Hoe dan ook zullen de verhalen nadien nog wel mijn richting uitwaaien op z'n tijd, en het bissap schijnt een gezonde uitwerking te hebben, dus ik ben nieuwsgierig.
lieve groet
Annemie
2 Reacties
Jan dornez
9/23/2016 02:34:48 am

Super dat er vooruitgang is.
We leven met jullie mee en bewonderen hoe jullie samen deze moeilijke dagen doorstaan.
Prachtig hoe jullie als één blok achter Noèl en Maria staan.
We hopen op een vlugge genezing.

Antwoord
Jef Dumoulin
9/23/2016 05:40:55 am

Met schroom en met enige vrees open ik telkens weer je berichten. Dankbaar dat er hoop blijft. Misschien is het weldra mogelijk om Noël groeten over te maken van het groepje van Oostende: Stefaan Lievens,Jeff Dufour, Paul Leman, Redgy Steenkiste, Etienne Poelvoorde en ik zelf. Veel meelevende groeten ook aan je mama,
Jef Dumoulin - ook van Regina

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    Archieven

    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016

    Categorieën

    Alles

    RSS-feed

Aangestuurd door Maak uw eigen unieke website met aanpasbare sjablonen.