Dat ik - i'm still standing after all this time- van de onnavolgbare Sir Elton John bovenaan mijn muzieklijst zet vandaag, dat verwondert niemand, denk ik dan. Want : yes, ik heb die meet toch al gehaald, superblij mee. Sommigen zouden er tegenop zien, maar ik niet. Het is gewoon helemaal machtig om 50 jaar te worden. Bam! Net een halve eeuw oud. Het waren boeiende jaren, intense ook. Een pak momenten zet ik met een goudstift boven aan een supertof lijstje om met plezier naar terug te kijken. |
Als kind doste ik me vaak uit als Indiaan op carnavals. Geen pluim op mijn hoofd had toen bedacht dat ik nog echt gezellig zou babbelen met een real Native American, een Navajo, die nog nooit gehoord had van België, Europa, Brussel, maar me wel de beste kruiden wees en prompt zei dat ik mooie ogen had.
Vier decennia geleden was het in de chiro feest met sinaasappellimonade. Nu staat op mijn lijstje lekkers ook de ananas die we zo uit de tuin plukten tussen de bananenbomen bij een Vietnamees gezin. Een vieruurtje op de veranda was nooit zo yummie.
De kleine einzelgänger in mij gluurde liever naar alle avonturen, dan er zelf te bouwen. Toch slaagde ik er later wel in om met een team bijna duizend mensen (niet zo hard overdreven) op de markt te krijgen om te zingen voor het klimaat. Een mens kan best uit zichzelf groeien dus.
Op vakantie ontdekten we vuurvliegjes in Frankrijk, reden te paard in het wilde westen, aten BBQ in de baai van Ha Long en zagen alle kleuren van de regenboog in de Lapse sneeuwkristallen. Het geluid van de slee over de sneeuw en de haastige husky’s vergeet ik gelukkig nooit meer.
Ik mocht opgroeien in een warm gezin. Dank je wel. En dat nest gevoel krinkelt nu rustig verder in onze kinderen die op hun buurt warmte uitstralen.
Er zijn absoluut dagen en maanden die ik liever buitenzet bij het oud papier. Maar op zoveel tijdstippen kleurden lieve en liefste mensen mijn bladzijden lichter. Tenslotte maakte alles samen tot wie ik nu ben : een vreemde eend, her samengesteld ook nog met plaatjes en vijzen sinds een ferme vrachtwagen dacht me liggen te hebben.
Nog steeds ben ik niet zo groot en heb ik nog nooit hutsepot gemaakt. We geraakten nog niet in Schellebelle, maar wel bij vrienden thuis, ook in de wereld.
Ik breide nog snel voor mijn 50° mijn eerste muts en ik ging fluitend Berdien Stenberg achterna. Mijn 12 jarige ik had dat aan de volwassen versie namelijk beloofd om te doen. Intussen kan ik mooi mijn eigen verjaardagsliedje dwarsfluiten.
En de rest leer, doe en ervaar ik de volgende dagen nog wel. Dag per dag. Ben nu al wel super gelukkig met die 50 jaar die ik cadeau gekregen heb.
Vier decennia geleden was het in de chiro feest met sinaasappellimonade. Nu staat op mijn lijstje lekkers ook de ananas die we zo uit de tuin plukten tussen de bananenbomen bij een Vietnamees gezin. Een vieruurtje op de veranda was nooit zo yummie.
De kleine einzelgänger in mij gluurde liever naar alle avonturen, dan er zelf te bouwen. Toch slaagde ik er later wel in om met een team bijna duizend mensen (niet zo hard overdreven) op de markt te krijgen om te zingen voor het klimaat. Een mens kan best uit zichzelf groeien dus.
Op vakantie ontdekten we vuurvliegjes in Frankrijk, reden te paard in het wilde westen, aten BBQ in de baai van Ha Long en zagen alle kleuren van de regenboog in de Lapse sneeuwkristallen. Het geluid van de slee over de sneeuw en de haastige husky’s vergeet ik gelukkig nooit meer.
Ik mocht opgroeien in een warm gezin. Dank je wel. En dat nest gevoel krinkelt nu rustig verder in onze kinderen die op hun buurt warmte uitstralen.
Er zijn absoluut dagen en maanden die ik liever buitenzet bij het oud papier. Maar op zoveel tijdstippen kleurden lieve en liefste mensen mijn bladzijden lichter. Tenslotte maakte alles samen tot wie ik nu ben : een vreemde eend, her samengesteld ook nog met plaatjes en vijzen sinds een ferme vrachtwagen dacht me liggen te hebben.
Nog steeds ben ik niet zo groot en heb ik nog nooit hutsepot gemaakt. We geraakten nog niet in Schellebelle, maar wel bij vrienden thuis, ook in de wereld.
Ik breide nog snel voor mijn 50° mijn eerste muts en ik ging fluitend Berdien Stenberg achterna. Mijn 12 jarige ik had dat aan de volwassen versie namelijk beloofd om te doen. Intussen kan ik mooi mijn eigen verjaardagsliedje dwarsfluiten.
En de rest leer, doe en ervaar ik de volgende dagen nog wel. Dag per dag. Ben nu al wel super gelukkig met die 50 jaar die ik cadeau gekregen heb.
Een grote merci aan iedereen ergens op mijn levenswandel.
Het was en is echt fijn jullie te ontmoeten.
Het was en is echt fijn jullie te ontmoeten.