Dag 2 : Welkom in Seattle
Waarin : ons hoofd toch een beetje protesteerde op het uur verschil, maar Seattle gelukkig ook de koffiestad is, we op een originele manier de stad verkenden, we de eerste Europeaan op de radio hoorden en we ons om van alles liepen te verwonderen down town.
Het klopt helemaal. Met die negen uur verschil met het thuisfront, werd iedereen van ons ontiegelijk vroeg wakker. Dat liet ons de tijd om rustig op z’n Parijs te gaan ontbijten en al op het gemak Pike market te bezoeken. Deze markt is berucht om het gooien met vissen, maar zelfs daarvoor waren we te vroeg. Bij de eerste Starbucks ter wereld, stond al wel een rij van een meter of twintig buiten. Een mens moet courage hebben om daar te wachten, terwijl in de rest van de stad op iedere hoek van de straat een starbucks zit en op elke andere hoek een andere lokale koffieshop. Seattle zal de meest wakkere stad van de USA zijn. Vandaar natuurlijk de film ‘sleepless in Seattle’.
Tegen 10u hadden we onze date met Austin. Vrolijk is het minste wat je van hem kan zeggen. We probeerden gedurende de voormiddag zelfs grapjes uit, om zijn aanstekelige lach te horen. Om de zoveel tellen riep hij luidkeels ‘yeeeeeeeay’ of applaudisseerde dolenthousiast. Aan positivisme geen gebrek en wij kennen dat niet. We hebben dus een date met hem voor een tocht met de segway. Even later rollen we dus simpelweg door de avenues. Austin vertelde ons al gidsend intussen alles over de stad los van de boekskes. Een Amerikaanse hug kon er dus wel vanaf op het eind.
Daarna liep onze route eerst nog even via de pike market, omdat ze daar het meest alternatieve boekenwinkeltje hebben van de stad volgens Auqtin. Werkelijk een bruin café onder de boekenwinkels. Daar vond ik een paar kinderboeken die straks in onze bibliotheek komen te liggen omdat ze deze vakantie boeken vroegen van over heel de wereld in allerlei talen. De big in Seattle is alleszins overweldigend. Super modern en tegelijk zo rustig om in rond te hangen. Zoveel mensen toeven hier, met een boek, een graphic novel, een pc, een schrift. Iedereen is op een andere manier met lezen of schrijven bezig. En dat op een plek waar we over de tien verdiepingen de hele stad konden zien door alle glaswerk rondom, terwijl het buitenlicht heel zacht binnenviel,. Heerlijk. Op de speciale afdeling laggen boeken van meer dan 130 jaar en alles is vrij toegankelijk. Zo eenvoudig lijkt alles hier, geen nonsens.
Dat eenvoudige merkten we ook als we even later het hoogste gebouw van Seattle binnenwandelen. Horden toeristen vormen wachtrijen bij de needle om daar naar boven te gaan. Ik koos voor het Colombia center dat zelfs nog een honderdtal meter hoger is en ook weer knus. Via een drietal liften geraakten we tot het 73° verdiep om van daaruit een 360° zicht te hebben over de ganse stad. Er komen niet eens massa’s mensen hiernaar toe en we konden er zelfs loungen.
Charmant was het ook op ¨pioneer square, waar alles in Seattle begon als ik het goed heb begrepen. Er werd met een reuzenschaakspel gespeeld en ook hier staan overal bankjes en om te toeven. Het lijkt erop dat we deze eerste dag vooral zachtjes aandoen, maar dat mag als je hoofd nog negen uur voorstaat op de plaatselijke tijd. Op pioneer square dus, ontdekten we de artisanale glasblazerij waar ze knap bezig zijn met kunst uit glas te smeden. Vooral Ewout en ik kijken daarvan op. Om een bizarre reden hebben we iets met glas. Ik keek ook op van de eerste Europeaan die we op reis horen zingen. Het was Queen die met de eer ging lopen. Nu nog afwachten of er ook een Belg gekend is.
Je zou het niet verwachten met al die koffiestops, maar mensen uit Seattle lijken me rustig, ze hangen niet overal de Amerikaanse vlag uit (we zagen er in totaal vijf sinds we hier toekwamen) willen overal helpen ‘pas op voor het trapje dat je niet valt’. Mij vielen ook een aantal uitdrukkingen/stopwoorden op die heel eigen zijn : ‘its like (het is zoals)’ of ‘douh (geen idee hoe dat geschreven is.
We lieten ons ook de dag door te verwonderen over allerlei dingen. Er staan vb. overal in de stad totempalen, maar ik heb geen idee wat daarachter zit. Dat vraag ik binnen kort wel aan Laura als we ze zien in Salt Lake City. Ook de kleine en grotere kunst vond ik bijzonder. Sommige accenten ontdekten we niet meteen. (zoals de man die over het plafond loopt) De stad is zo een mooie mengeling van wat ouder en origineel is, met de nieuwe gebouwen die er hoog bovenuit steken.
We ontdekten ook dat er naast alle verschillen ook samenwerking is overal ter wereld. Austin bedankte de Belgen om de uitvinding van onze nationale trots. Ik promootte nog even de pralines waarop hij mij erop wees dat de aardappel uit zijn continent komt en wij maakten er de frietjes van.
Of hoe culturen versmelten. En dat voel je hier in Seattle gewoon op straat via de mensen in allerlei kleuren, maten en lengtes en met de meest bizarre haartinten.
Waarin : ons hoofd toch een beetje protesteerde op het uur verschil, maar Seattle gelukkig ook de koffiestad is, we op een originele manier de stad verkenden, we de eerste Europeaan op de radio hoorden en we ons om van alles liepen te verwonderen down town.
Het klopt helemaal. Met die negen uur verschil met het thuisfront, werd iedereen van ons ontiegelijk vroeg wakker. Dat liet ons de tijd om rustig op z’n Parijs te gaan ontbijten en al op het gemak Pike market te bezoeken. Deze markt is berucht om het gooien met vissen, maar zelfs daarvoor waren we te vroeg. Bij de eerste Starbucks ter wereld, stond al wel een rij van een meter of twintig buiten. Een mens moet courage hebben om daar te wachten, terwijl in de rest van de stad op iedere hoek van de straat een starbucks zit en op elke andere hoek een andere lokale koffieshop. Seattle zal de meest wakkere stad van de USA zijn. Vandaar natuurlijk de film ‘sleepless in Seattle’.
Tegen 10u hadden we onze date met Austin. Vrolijk is het minste wat je van hem kan zeggen. We probeerden gedurende de voormiddag zelfs grapjes uit, om zijn aanstekelige lach te horen. Om de zoveel tellen riep hij luidkeels ‘yeeeeeeeay’ of applaudisseerde dolenthousiast. Aan positivisme geen gebrek en wij kennen dat niet. We hebben dus een date met hem voor een tocht met de segway. Even later rollen we dus simpelweg door de avenues. Austin vertelde ons al gidsend intussen alles over de stad los van de boekskes. Een Amerikaanse hug kon er dus wel vanaf op het eind.
Daarna liep onze route eerst nog even via de pike market, omdat ze daar het meest alternatieve boekenwinkeltje hebben van de stad volgens Auqtin. Werkelijk een bruin café onder de boekenwinkels. Daar vond ik een paar kinderboeken die straks in onze bibliotheek komen te liggen omdat ze deze vakantie boeken vroegen van over heel de wereld in allerlei talen. De big in Seattle is alleszins overweldigend. Super modern en tegelijk zo rustig om in rond te hangen. Zoveel mensen toeven hier, met een boek, een graphic novel, een pc, een schrift. Iedereen is op een andere manier met lezen of schrijven bezig. En dat op een plek waar we over de tien verdiepingen de hele stad konden zien door alle glaswerk rondom, terwijl het buitenlicht heel zacht binnenviel,. Heerlijk. Op de speciale afdeling laggen boeken van meer dan 130 jaar en alles is vrij toegankelijk. Zo eenvoudig lijkt alles hier, geen nonsens.
Dat eenvoudige merkten we ook als we even later het hoogste gebouw van Seattle binnenwandelen. Horden toeristen vormen wachtrijen bij de needle om daar naar boven te gaan. Ik koos voor het Colombia center dat zelfs nog een honderdtal meter hoger is en ook weer knus. Via een drietal liften geraakten we tot het 73° verdiep om van daaruit een 360° zicht te hebben over de ganse stad. Er komen niet eens massa’s mensen hiernaar toe en we konden er zelfs loungen.
Charmant was het ook op ¨pioneer square, waar alles in Seattle begon als ik het goed heb begrepen. Er werd met een reuzenschaakspel gespeeld en ook hier staan overal bankjes en om te toeven. Het lijkt erop dat we deze eerste dag vooral zachtjes aandoen, maar dat mag als je hoofd nog negen uur voorstaat op de plaatselijke tijd. Op pioneer square dus, ontdekten we de artisanale glasblazerij waar ze knap bezig zijn met kunst uit glas te smeden. Vooral Ewout en ik kijken daarvan op. Om een bizarre reden hebben we iets met glas. Ik keek ook op van de eerste Europeaan die we op reis horen zingen. Het was Queen die met de eer ging lopen. Nu nog afwachten of er ook een Belg gekend is.
Je zou het niet verwachten met al die koffiestops, maar mensen uit Seattle lijken me rustig, ze hangen niet overal de Amerikaanse vlag uit (we zagen er in totaal vijf sinds we hier toekwamen) willen overal helpen ‘pas op voor het trapje dat je niet valt’. Mij vielen ook een aantal uitdrukkingen/stopwoorden op die heel eigen zijn : ‘its like (het is zoals)’ of ‘douh (geen idee hoe dat geschreven is.
We lieten ons ook de dag door te verwonderen over allerlei dingen. Er staan vb. overal in de stad totempalen, maar ik heb geen idee wat daarachter zit. Dat vraag ik binnen kort wel aan Laura als we ze zien in Salt Lake City. Ook de kleine en grotere kunst vond ik bijzonder. Sommige accenten ontdekten we niet meteen. (zoals de man die over het plafond loopt) De stad is zo een mooie mengeling van wat ouder en origineel is, met de nieuwe gebouwen die er hoog bovenuit steken.
We ontdekten ook dat er naast alle verschillen ook samenwerking is overal ter wereld. Austin bedankte de Belgen om de uitvinding van onze nationale trots. Ik promootte nog even de pralines waarop hij mij erop wees dat de aardappel uit zijn continent komt en wij maakten er de frietjes van.
Of hoe culturen versmelten. En dat voel je hier in Seattle gewoon op straat via de mensen in allerlei kleuren, maten en lengtes en met de meest bizarre haartinten.